55-plussers met autisme

Op haar 18^e kreeg het broertje van Loubna o.a. de diagnose autisme. Loubna vertelt hoe ze - als een gezin met migratieachtergrond - autisme binnen hun culturele context begrepen. Ze vertelt wat de impact was van zijn diagnose en de latere diagnoses van andere familieleden op de familie.

Om ouders, familieleden en mensen met autisme op allerlei manieren de kans te geven in contact te komen met bondgenoten organiseren we het Infohuis Autisme. In het Infohuis Autisme kan je als ouder, persoonlijk betrokkene of volwassene met autisme langskomen voor een babbel met een ouder, partner of een volwassene met autisme. Je kan er terecht bij vermoedens van autisme, als je pas de diagnose kreeg of al wat langer bekend bent met autisme in je gezin of familie en een gesprek wil met een betrokkene.

Ik ben Sander De Gregorio, 38 jaar jong/oud (schrappen wat niet past) en ik woon in Hasselt. Sinds mijn allerprilste levensjaren ga ik met het autismelabel door het leven. Sinds 2009 heb ik mijn ‘officiële’ diagnose. Mijn autisme geeft me sterktes, maar het maakt me ook kwetsbaar, zodat ik al te vaak die sterktes niet meer kon en kan waarnemen. Om het te zeggen met de titel van de autobiografie van mede-historicus Marc Reynebeau: al te vaak ga ik ‘struikelend door het leven’.

Inge is een veertiger die sinds haar dertigste weet dat ze autisme heeft. Ze vertelt over haar weg voor en na de diagnose en over de impact die de late diagnose heeft gehad op haar jarenlange worsteling om zich goed te voelen binnen de maatschappij en om de juiste hulpverlening te vinden. Haar ondraaglijk psychisch lijden heeft doorheen de jaren plaats gemaakt voor een stabieler leven waarin ze goed omringd is door een uitgebreid netwerk.

Na de getuigenis is er ruimte voor vragen en interactie.