Begripvoorautisme

Toen ik mijn diagnose kreeg en eindelijk begreep waarom alles voor mij zoveel moeilijker is, viel er niet alleen een groot schuldgevoel weg, maar besefte ik ook dat ik het lang niet zo slecht deed in het leven. Ik ben van nature heel positief en probleemoplossend ingesteld. Hierdoor heb ik een arsenaal aan coping mechanismen weten te ontwikkelen waardoor ik kan functioneren. Na het krijgen van mijn diagnose realiseerde ik mij bovendien dat ik niet de enige was die tegen bepaalde moeilijkheden aanliep, maar dat er nog een heleboel andere mensen waren die ook naar oplossingen zochten. Ik voelde meteen de drang om mijn bevindingen met hen te delen en hen een hart onder de riem te steken via mijn blog mysig.be en nu ook via mijn boek Anders gaat ook. Lotgenoten kunnen helpen geeft mij een bijzonder warm gevoel en maakt mij oprecht gelukkig. Het geeft kleur aan mijn leven en hopelijk ook aan dat van anderen.

Be Aut'hentic • Debora

Al van bij de geboorte van onze dochter merkte, voelde ik dat er iets was, maar ik kon er geen woorden aan geven. Toen ze naar school begon te gaan merkte ik nog meer dat er iets aan de hand was. Na lang zoeken, waarbij we ook van alles probeerden, kine, therapie, logopedie, kregen we uiteindelijk op haar twaalfde de diagnose ASS. Voorheen had ze al de diagnose DCD. Als moeder was ik heel alert, wilde weten wat er aan de hand was, en dat heeft mij veranderd in de zin dat ik veel dieper kan en durf kijken dan ik ooit heb gedaan.

Be Aut'hentic • Jolien

Opgroeien met jou was niet zoals de meeste kinderen opgegroeid zijn. Als kind was ik best bang voor jou. Jij moest de heel dag op de tippen van je tenen lopen waardoor je ‘s avonds je frustraties kwijt moest. Vaak was een klein iets genoeg om de opgekropte frustraties van heel de dag eruit te doen komen. Toch nam ik het op de speelplaats voor je op. Ik weet nu dat jij het niet makkelijk had omdat je je vaak onbegrepen voelde maar als je zus had ik het ook niet makkelijk.

Be Aut'hentic • Mieke

je was een flinke baby
a King's wish voor je mama en papa:
een dochter én een zoon.
je weende vaak.
we wisten nooit goed waarom.
soms brulde je een halve nacht.
op de één of andere manier werd je altijd rustiger als iemand dicht bij je was,
letterlijk: met een warme hand over je oogjes, je hoofdje…
het was niet makkelijk, maar je lach tijdens de dag maakte álles goed.

Be Aut'hentic • Vicky

IK BEN WIE 'IK' BEN

Ik ben anders

Voel me anders

Maar ik wil niet anders zijn

Ik gedraag me anders

Mijn emoties zijn anders

Maar ik kan er niet over praten

Be Aut'hentic • Goedele

'Be aut'hentic', roept bij mij het recht op erkenning op. Erkenning zowel van anderen als van mezelf. Zowel van de positieve als negatieve kanten van 'mijn' autisme. Maar hier wil ik het vooral hebben over het positieve dat ik probeer te halen uit mijn autistische kenmerken, over hoe mijn autisme mijn leven kleurt. Omwille van mijn late diagnose, ben ik nogsteeds op ontdekking. Ik leer eigenschappen herkennen door te praten met 'collega's', de aha-erlebnis is er dan (nogmaals). Door veel te lezen kom je te weten wat het betekent om op deze manier te kunnen leven. 'Kunnen' omwille van de erkenning die je jezelf kan geven, waardoor je de 'voordelen' ziet. Laat ik dan praten over die positieve kenmerken. Ik geef ze graag in een opsomming, want lijstjes maken is leuk ;):

Be Aut'hentic • Sam

Bij de vraag hoe ik kleur geef aan mijn leven of dat van anderen, denk ik meteen aan licht, en dan vooral een licht werpen of iemands lichtje zijn. Zo geef ik wel eens kleur aan iemands leven door de vele feitelijke informatie in mijn hoofd, mijn eerlijkheid in gevoelens vanuit mijn onderbuik, mijn manier van dimmen (denken in mogelijkheden), de alternatieven die ik steeds maar blijf verzinnen, mijn realisme op vlak van onmogelijkheden, en onverwachte invalshoeken die ik vind. In het verlengde daarvan maakt vele, soms onverwachte kanten van een thema of een persoon ontdekken, maar ook genieten van details en plotse lichtschakeringen het leven de moeite waard.

Be Aut'hentic • Sanne

vrijdag 27 maart 2020

Ik kreeg de diagnose ASS toen ik 31 jaar was. Ik ging er zelf achteraan, na 31 jaren van verwarring, stress, onrust, rusteloosheid en veel vraagtekens. Hoewel er mensen waren in mijn omgeving die me van het tegendeel probeerden te overtuigen, volgde ik toch mijn buikgevoel. Ik wist dat ik iets échts op het spoor was; iets authentieks. Misschien was dat wel de 1e keer in mijn leven dat ik dat echt deed; mijn eigen gevoel volgen. Voor die dag wist ik niet eens dat ook ík een (buik)gevoel kon hebben. ‘Automatische piloot’ was eigenlijk de enige modus die ik kende. Pas na mijn diagnose kon ik dat omzetten naar ‘authentieke modus’.

woensdag 18 december 2019

Jaarabonnement Magazine

Benieuwd naar inspirerende verhalen van mensen met autisme en hun netwerk? In het VVA Magazine brengt Vlaamse Vereniging Autisme vier keer per jaar persoonlijke ervaringen, geschreven door mensen met autisme en persoonlijk betrokkenen.

Activiteiten over dit thema

dinsdag

december

Info & Inschrijven

Wat na de diagnose autisme?

19u - 21u30

Online

Christopher Van Roy

Getuigenis

Je hebt vernomen dat je kind autisme heeft of dat je zelf autisme hebt? Voor je dit nieuws te horen kreeg, zat je wellicht al een hele tijd met onbeantwoorde vragen. Maar wat nu?
Hoe moet je met die diagnose omgaan? Wat betekent het voor jezelf – als persoon met autisme – of voor je kind en voor jou en je gezin? Wat heeft je kind nodig of wat heb jij nodig, als persoon met autisme? Hoe zorg je ervoor dat je de juiste hulp krijgt en je een plaats vindt in de samenleving?