Het autisme dooft niet uit met het verschijnen van de eerste grijze haren, het blijft je levenslange metgezel.
Verslag van het gespreksmoment voor 55-plussers met autisme, op 8/10/2024.
Na het kennismakingsrondje werd aan de deelnemers gevraagd waar er volgens hen moet op ingezet worden, als het gaat over autisme en meer specifiek het autisme bij mensen van 55+.
Volgende items kwamen naar voor:
Er is veel te weinig kennis en bekendheid omtrent autisme, zeker over autisme bij mensen boven een bepaalde leeftijd. Het gebrek aan die kennis is vooral jammer bij (para)medici, of professionelen met een (bege)leidende functie.
Door het autisme stapelen de stressgerelateerde aandoeningen zich op met de leeftijd; je komt dus hoe dan ook vaker in contact met allerlei diensten en
zorgverleners. Reacties als ‘Steek eens een tandje bij’ is net hetzelfde als zeggen tegen een rolstoelgebruiker dat het zonder wielen ook moet lukken.
Als bewoner in een woonzorgcentrum word je snel als ‘lastig’ ervaren, doordat men, geen kennis heeft van hoe autisme werkt. Heel vaak zijn of worden mensen in die leeftijdscategorie nooit gediagnosticeerd met autisme.
Mensen die op het werk uitvallen, ondervinden vaak teveel druk om nog meer te gaan presteren. De mogelijkheden voor aangepast werk zijn klein (halve dagen werken bijvoorbeeld is nog steeds evenveel verplaatsingen, contactmomenten etc).
Aanpassingen waar men recht op heeft worden niet altijd verkregen; de VDAB heeft geen controlerende functie om hier op toe te zien.
Bij solliciteren naar nieuw werk blijft het een hekel punt, of je je autisme meteen vermeldt. Zeg je het wel, dan kan dat een argument zijn om je niet aan te nemen. Zeg je het niet en maskeer je, dan loop je misschien vrij snel vast.
Hoe kan er meer bekendheid komen omtrent autisme (bij 55+)?
- Geef autisme bij ouderen een gezicht in de media, zodat het bewustzijn groeit dat autisme niet stopt vanaf een bepaalde leeftijd.
- Getuigenissen verspreiden zodat ons autisme meer bekend wordt.
- Getuigenissen en levensverhalen bundelen in een boek, eventueel met daarbij commentaren van professionelen en wetenschappers.
- Gebruik en promotie van hulpmiddelen zoals de Sunflower Lanyard of de Autismepas. Hiermee kan je aangeven dat je een onzichtbare kwetsbaarheid hebt.
- Soms - en vooral op moeilijke momenten - is het lastig om over de juiste woorden te beschikken om aan te geven dat je vastloopt. Het aanleggen van een soort 'woordenbank' om op een goede manier te communiceren dat je het moeilijk hebt kan hierbij helpend zijn. Misschien een ideetjes voor een werkgroep?
We stonden nog even stil bij de vraag hoe je kan vermijden dat je vastloopt. Je voelt een crisis niet aankomen, meestal overvalt die je en dat kan heel snel gaan.
Wat kan helpen is zelfkennis omtrent waar jouw grenzen liggen (bijvoorbeeld met de Atlas) en vervolgens zo goed mogelijk leren omgaan met die grenzen.
Rustmomenten inbouwen en respecteren is heel belangrijk. Ook leren aangeven dat het teveel wordt en je dan bijvoorbeeld even afzonderen.
Zodoende wordt het thema voor onze volgende online babbel op donderdag 7 november om 10uur: DOSEREN. Hoe doe jij dat? Wat werkt? Wat werkt niet? Is zelfzorg luxe of noodzaak?
Tot de volgende,
Je spreekwoordelijke spreekbuis Christine
Verslag van het gespreksmoment voor 55-plussers met autisme op 7/11/2024
Het thema voor dit babbelmoment was ‘doseren’.
Alle deelnemers hebben zich op een bepaald moment stukgelopen op het leven zelf. Ze werden daardoor verplicht zich meer op zichzelf terug te plooien en te reflecteren over hun grenzen en behoeften.
Zou het beter geweest zijn de diagnose ASS eerder in het leven te krijgen? Mocht er dan ook de gepaste hulp en ondersteuning zijn geweest, dan zou daardoor misschien veel leed kunnen vermeden worden.
Veel hangt af van de context waarbinnen je opgroeit en later als volwassene leeft. Sommigen hadden het geluk goed omringd te zijn door mensen die de kwetsbaarheden compenseren.
Een andere bedenking was, dat je met een vroege diagnose misschien jezelf afremt, en niet voluit gaat voor bijvoorbeeld die carrière. Diezelfde carrière kan echter ook betekenen dat je uitgeblust en opgebrand raakt omdat je te vaak, te lang over je grenzen gaat.
De manier waarop personen dichter bij zichzelf zoeken te staan en los te komen van de druk om hen heen is heel verschillend.
Sommigen gaan wandelen met de hond.
Sommigen doen yoga of mediteren.
Iemand observeert zichzelf heel nauwkeurig, noteert wat ze voelt dat er gebeurt en zoekt op basis daarvan heel praktische oplossingen.
Het blijft heel belangrijk om de eigen grenzen te leren kennen, en te leren op welke manier je die grenzen kan bewaken. Een crisis voel je lang niet altijd aankomen, en is ook niet altijd te vermijden. Daarom moeten we ook leren hoe we best geholpen zijn op een moment waarop het even allemaal te veel wordt.
Het thema voor het volgende online babbelmoment op 10/12/2024 is ‘FEESTDAGEN’.
Kijken we ernaar uit? Zien we er tegenop? Wat betekent ‘feest’ voor ons?
Tot dan,
Je spreekwoordelijke spreekbuis Christine
