1/2/23
‘Een vraagje… voor de Flair.’ Die mail zit vandaag in m’n mailbox, van Sofie van VVA. Of ik een interview zou willen doen, mét foto, voor Flair die rond Wereldautismedag op 2 april zou uitkomen? Ik voel me vereerd, mààr het interview zou ten laatste volgende week plaatsvinden. Ik ben volgende week juist op vakantie, heb deze week nog allerlei plannen en ben pas terug beschikbaar midden februari. ‘Vakantie’ neemt nu veel mentale ruimte in; da’s voor mij een grote gebeurtenis waar ik erg naar uitkijk maar waar ook vanalles bij komt kijken. Ik kan me er niet toe zetten om mijn plannen deze week of volgende week om te gooien en besluit voor mezelf dat mijn vakantie naar Venetië en Milaan voorrang krijgt. Flair zal niet voor mij zijn, en een andere vrouw gaat dat ook keigoed doen in mijn plaats. Ik laat het weten aan Sofie en sluit het hoofdstuk ‘Flair’ in mijn hoofd al wat af. De timing komt gewoon niet zo goed uit…
2/2/23
De journaliste laat weten dat midden februari geen enkel probleem is en dat het interview toch kan doorgaan. Ik ben aangenaam verrast en verwachtte dit niet meer! Nu zijn er 2 leuke vooruitzichten: vakantie in Italië en het interview in Flair. De journaliste en ik spreken af dat we het interview doen op 17 februari, online. De fotoshoot staat gepland op 1 maart.
17/2/23
De dag van het interview. Eugenie komt vlot en toegankelijk over; ik voel me meteen op m’n gemak. Het uur vliegt voorbij. Na het interview voel ik me erg benieuwd. Ik merk ook op dat elke keer ik vertel over mijn diagnose, ik nog steeds een intense blijheid voel. De diagnose heeft mijn leven echt veranderd in de positieve zin. Nu, 5 jaar post-diagnose, is dat gevoel er nog steeds heel erg. Eugenie gaat me de tekst doorsturen voor-ie verschijnt in Flair. Dat was voor mij ook een voorwaarde. Ik weet graag waaraan en waaraf, maak graag duidelijke afspraken. Als dat niet had gekund, had ik waarschijnlijk afgezegd. Dat zou dan een te grote onvoorspelbaarheid geweest zijn…
1/3/23
Dag van de fotoshoot! Ik ben best wel benieuwd naar hoe het zal gaan, want dat is iets helemaal nieuws. Morgane, de fotografe, is op tijd aanwezig, dus da’s al een leuk begin 😉Ze trekt een heleboel foto’s en dat gaat vlot. Achteraf bekijken we ze samen en maken we een selectie. Ik informeer bij zowel de journaliste als fotografe rond de beslissing van de foto. Heb ik daar ook wat inspraak in of niet? Daarover is wat onduidelijkheid; daar hou ik niet van. Ik geef duidelijk aan dat ik graag mee enkele foto’s uitkies. Dat de eindbeslissing bij Flair ligt, begrijp ik natuurlijk, maar ik geef aan dat ik graag mee een kleine selectie maak met foto’s waarbij ik me zelf goed voel. Flair houdt daar gelukkig rekening mee en ze sturen me vier foto’s. Twee vind ik echt leuk, en dat geef ik dan ook aan.
3/3/23
Eugenie en ik bellen nog eventjes omdat ze nog een vraag heeft die ze duidelijk wilt krijgen. Ze vermeldt daarbij dat ze ‘vanavond’ de tekst zal doorsturen en dat ze graag zou hebben dat ik de tekst vanavond nog nalees. Als ik ophang, denk ik: ‘wat is vanavond? Om hoe laat?’ Ik denk ook: ‘oei, ik ga om 21u slapen. Ga ik wel tijd hebben om de tekst nog na te lezen?’ Ik merk dat ik toch wat zenuwen heb en hou me bezig. Ik maak al eten voor morgen, doe wat andere huishoudelijke taken, die ik normaal nooit doe, zo op een doordeweekse avond. Rond 18u valt de tekst in mijn digitale brievenbus. Ik lees hem na en doe wat kleine aanpassingen, en stuur hem terug. Oef, signed, sealed, delivered, voor 21u!
22/3/23
Ik krijg de uiteindelijke tekst te zien met daarbij ook de foto’s en de verhalen van de twee andere vrouwen, en lees mijn verhaal nog eens door. Het geheel ziet er mooi uit en ben blij met de tekst en de foto’s. Om toch een béétje verrassing over te houden voor mezelf, lees ik de verhalen van de twee andere vrouwen nog niet. Die hou ik zelf voor 4 april, in Flair.
23/3/23
Aan een aantal mensen met wie ik professioneel samenwerk, laat ik weten dat ik in Flair kom. Familie en vrienden waren natuurlijk al langer op de hoogte. Deze collega’s weten allemaal dat ik autisme heb en bij hen voelde het ook veilig om te zeggen. De reacties zijn allemaal positief en er zijn zelfs enkele mannen bij die Flair gaan kopen 😉Deze avond krijg ik nog een paar mails van VVA met daarin feedback van getuigenissen die ik recent deed. Ik krijg er echt een warm gevoel van, en denk: hoe leuk is het, dat je je verhaal kunt doen, en dat anderen dat appreciëren. Dat je zelf ook veel hebt aan de verhalen van anderen, aan hun vragen en antwoorden. Aan die wisselwerking, aan die herkenning. Dat er heel veel vrouwen zoals jezelf zijn. Het gevoel ergens bij te horen, welkom te zijn in een gemeenschap… da’s echt heel waardevol.
Nu is het aftellen naar 4 april!
Sanne Peeters
Het verhaal van Sanne, Roos en Hajar en het theoretischer kader over autisme en autisme bij vrouwen verteld door Miriam Perrone kan je vanaf vandaag 4 april 2023 vinden in de Flair. Sanne, Roos en Miriam zijn alle drie actief als vrijwilligster bij VVA.
Wil jij ook je verhaal vertellen of vrijwilliger worden? Stuur een mailtje naar sofie@autismevlaanderen.be.
Hieronder kan het artikel lezen zoals het is verschenen in de Flair.
