Schrijven
een uitlaatklep
woord na woord
vertelt een gedachte, gevoel
Vrijheid
Ongeveer twee jaar geleden werd ik lid van de VVA. Aangezien ik geen betaalde job kan uitoefenen, wou ik me inzetten als vrijwilliger. Bij de VVA kan je verschillende taken als vrijwilliger opnemen. Mij sprak 'de vlotte pen' enorm aan. Van kindsbeen af hou ik een dagboek bij. De functie van dit dagboek is voor mij om via het schrijven van situaties, gevoelens en gedachten, inzicht te krijgen in mijn eigen gedrag en dat van anderen. Het zorgt er ook voor dat ik om kan gaan met mijn emoties door er (geschreven) taal aan te geven. Twee jaar lang volgde ik ook 'schrijftherapie', waarbij dit dagboek wel heel functioneel werd. Ik waag me soms aan poëzie en het vertellen van verhalen. Dit alweer om taal te geven aan gevoelens en gedachten waarvoor ik moeilijk de juiste woorden vind.
'De vlotte pen' stimuleert me te schrijven en na te denken, geeft me het gevoel een meerwaarde te zijn bij de educatie over volwassenen met autisme. Autisme is zo'n breed spectrum en kan soms zo onzichtbaar zijn dat het heel onduidelijk is voor neurotypicals hoe het er in ons hoofd aan toe gaat.
Via 'de vlotte pen' wil ik ook mijn verhaal als persoon met autisme delen. Het is voor mij een uitgelezen kans anderen een inkijk te geven in mijn leven, mijn omgaan met autisme. Misschien kan ik op deze manier duidelijk maken aan mijn omgeving hoe ik mijn autisme ervaar, waar ik tegenaan loop en wat mijn beperkingen en talenten zijn.
Taal interesseert me en wat is er mooier dan van je hobby jouw vrijwilligerswerk te maken
Ik kreeg van de VVA reeds verschillende schrijfopdrachten. Bij een schrijfopdracht word je de vraag gesteld rond een bepaald thema te schrijven. Voor mij is het heel handig en duidelijk dat er vanuit de VVA ook tips gegeven worden. Zo krijg ik steeds vragen rond dit thema waardoor ik mijn tekst richting kan geven. Verder krijg je de vrijheid je opdracht zelf in te vullen. Er worden ook duidelijke richtlijnen gegeven zoals bvb hoeveel woorden je tekst ongeveer moet bevatten, de deadline enz. Een schrijfopdracht is ook nooit een verplichting, de vraag wordt gesteld en je kiest zelf of je erop wil ingaan. Het kan namelijk zijn dat een bepaald thema je niet aanspreekt, of dat je op dat moment weinig tijd hebt om de opdracht uit te voeren. Je mag ook steeds zelf een thema aanbrengen. Dit werkt voor mij niet, ik heb nood aan richting en duidelijkheid. De VVA is ook steeds bereid in overleg te gaan over je verhaal, ze helpen je een handje wanneer je vastzit en er worden suggesties gegeven. Ik vind het alleszins een fijne samenwerking en een geruststelling dat je het niet helemaal alleen hoeft te doen.
Jouw verhaal wordt dan ofwel op de website geplaatst, of krijgt een plaatsje in het VVA magazine.
Ikzelf ben steeds heel fier op mijn verhalen, mijn verhalen helpen me vooruit en stimuleren me enerzijds wel. Ik groei in het schrijven en wil degelijke teksten afleveren. Taal interesseert me en wat is er mooier dan van je hobby jouw vrijwilligerswerk te maken.
Dit engagement heeft een enorme meerwaarde voor mij. Het geeft me een goed gevoel wanneer ik opnieuw gevraagd word iets neer te pennen. Mijn tekst dan uiteindelijk op de website of in het magazine zien verschijnen... daar word ik blij van.
Goedele
