Gisteren begon het alsmaar meer door te dringen dat we als gezin de komende weken heel dicht bij elkaar gaan doorbrengen.
Hoe houden we structuur voor onze kids, zij die het zo hard nodig hebben, in deze onzekere tijd? Hoe kunnen we hun dag laten verlopen zodanig dat mijn man en ik van thuis uit kunnen werken maar zij ook hun dag weten in te vullen?
Ik bedacht om hen een eigen kalender te geven in Google. Maar picto’s zeggen zoveel meer dan woorden, misschien kan ik beide doen? Zoveel ideeën maar nu nog uitgewerkt krijgen…
Ik vond ‘Emojipedia’ en de Google Calender. Samen met mijn zoontje zocht ik picto’s die voor hem duidelijk zijn en we slaagden erin om samen de planning van de dag op te maken.
Het slapen gaan ging moeilijk, om 23u kwam de jongste terug uit zijn bed met buikpijn.
Ongerust over hoe we het morgen gaan doen, we overliepen nogmaals de planning, hij at nog een beschuitje en om 23.30u was hij in dromenland. Gelukkig maar...
Vanmorgen ging de wekker net iets later dan anders want thuiswerken houdt ook in dat je de verplaatsing niet hebt naar je werk. Om 8u zaten mijn man en ik achter onze computer.
De kids stonden wat later op en de jongste vroeg direct naar de planning.
We zijn nu middag en het is allemaal al gelukt: hij kon op ‘Bingel’, deed wat huistaken, at een peer en liep buiten wat rond. Hij vroeg via het raam: ‘Is het nu al schermtijd?’
Geen gekrijs, geen onduidelijkheid. Oef, die voormiddag is al vlot verlopen!
Ik geef eerlijk en duidelijk antwoord en lig net iets langer bij hem in bed ’s avonds, zodat hij zich veilig voelt.
Onze jongste zoon stelt zich geen vragen over het Coronavirus maar de buikpijn is een teken dat hij er toch mee bezig is. De andere zoon vraagt wel heel veel: kunnen ook kinderen dood gaan? Kan jij als mama besmet worden? Gaan we in de zomer op reis kunnen? Waarom sluiten ze niet alle bedrijven en blijft iedereen niet thuis?
Ik geef eerlijk en duidelijk antwoord en lig net iets langer bij hem in bed ’s avonds, zodat hij zich veilig voelt.
Het idee dat papa en mama ook in ‘quarantaine’ gaan en enkel buiten gaan om boodschappen te doen, geeft hem een zekerheid dat alles goed komt.
Hij moet niet naar de opvang waardoor hij ons niet kan besmetten, wij moeten niet naar het werk waardoor wij het virus niet kunnen meenemen naar huis.
Als er gesprekjes zijn met de grootouders dan praten we over de leuke dingen en houden we de Coronabezorgdheden eventjes buiten het bereik van de kinderen.
De zonen werken met papa aan een quarantainehuisje, een huisje van paletten waar ze zich op hun gemak en veilig voelen. Wordt vervolgd want dit is nog in opbouw.
Griet, mama van twee actieve zonen met ASS, 8 en 10 jaar oud.
De websites die in het verhaal vermeld worden:
Google Calendar: https://www.google.com/calendar
Emojipedia: https://emojipedia.org/ een website met emoticons
Bingel: https://www.bingel.be een online leerplatform dat zowel thuis als op school te gebruiken is en beschikbaar is voor het eerste tot en met het zesde leerjaar.
