Dagelijks leven

30 december 2013: Norah, onze trots, ziet het licht na een stuitbevalling. Nooit eerder was ik zo vervuld van geluk. Diezelfde dag, 3 uur later: mijn oma sterft, enkele uren na het telefoontje met het heugelijke nieuws. Een nieuw leven voor een oud leven. Intens verdriet en intens geluk kunnen hand in hand gaan. Een bevreemdend gevoel. Eenzelfde bevreemdend gevoel zouden we de komende jaren vasthouden. Ons meisje reageerde niet zoals een ‘gemiddeld kind’ zou reageren en dit uitte zich in gedragsproblemen op school.

Autisme … een “ver van mijn bed show”. Onder de indruk van de film Rain Man, voorts had ik er weinig mee te maken want inderdaad een “Rain Man” kende ik niet.
Ruim 8 jaar geleden kwam onze eerste zoon ter wereld, na lang wachten waren we eindelijk zwanger en reeds na 6 maanden kondigde hij zich aan. Het was een zware strijd, vooral voor hem, maar we hebben het gehaald. Na 3 maanden mocht hij mee naar huis. Dolgelukkig waren we. Ondertussen bood onze 2de zoon zich aan en ons leven zat op een rollercoaster.

Ik ben Dennie Declercq, ik ben op dit moment 33 jaar en heb mijn autisme diagnose sinds mijn 13e. Mijn verhaal omschrijf ik het best als “Een goede wijn”. Want wijn wordt beter als hij ouder wordt. Mijn leven wordt zeker beter als ik ouder word.
Ik geloof hard in positief denken en om dit daadkracht te geven vertel ik mijn verhaal van de laatste 3 jaar. Wanneer de wijn echt begon te rijpen.

Mensen met autisme zijn ‘anders’. Ze hebben hun eigen leefwereld, hun eigen manier van denken, hun eigen manier van hoe ze in het leven te staan. Structuren en duidelijke communicatie zijn noodzakelijk voor deze mensen. Begrip en erkenning van de buitenwereld zijn enorm belangrijk. Natuurlijk geldt dit ook voor mensen met een andere soort beperking. “Anders” zijn, is ook mooi, puur én uniek.

Ik heb geen autisme. Ik ben trotse begeleidster bij volwassen met autisme, van opleiding ben ik ergotherapeut, maar sinds ik de stap heb gezet naar De Okkernoot, ben ik helemaal open gebloeid. Ik werk nu al iets meer dan 6 jaar bij mijn gasten.
Ik zeg ‘mijn’ gasten, want zo voelt het ook. Zelf ben ik kinderloos, dus al mijn zorgende liefde gaat naar hen. Ze zijn elk hun eigen persoonlijkheid, niet de autist, maar een mens die ergens in het autisme spectrum zit, de een al wat duidelijker dan de andere. 

Mijn wereld is een spiegeltent
Vol kleurenstukjes glas
Waarin ik voel
     En zing
          En dans
Alsof er verder niemand was.

Het is nu 5 jaar geleden dat ik de diagnose autisme kreeg. Op mijn 40ste... Tijdens die 5 jaar is er een hele omslag gebeurd in mijn leven in de goede zin.
Na jarenlange angstig leven, met episodes van depressie, kan ik nu zeggen dat ik me gelukkig voel. Ik heb mezelf leren kennen met alles erop en eraan: Mijn gevoeligheden die ook een schat van prachtige sensitiviteit in zich dragen... Muzikaliteit, verwondering om kleine dingen, speelsheid die ik kan ervaren in het alleen zijn, creativiteit, de natuur die tot me spreekt, enz...

Lieve jij,
Ik weet dat de wereld je soms bang maakt
Omdat je hem overweldigend vindt.
Omdat hij voor jou net iets luider, net iets feller
Is dan voor ons.