Reeds verschillende keren organiseerde de VVA een online gespreksmoment voor 55-plussers met autisme. Voor deze doelgroep én hun netwerk waren er ook reeds twee infomomenten, waarop algemene informatie over autisme en nuttige info werden gedeeld.
Dit initiatief groeide vanuit de vaststelling dat er voor mensen met autisme van boven de pakweg 55 jaar bijzonder weinig gebeurt. Terwijl het autisme nochtans niet stopt eenmaal de grijze haren verschijnen…
Tijdens de gespreksmomenten is het de bedoeling van te horen wat er leeft bij de deelnemers, en zo een beetje in kaart te kunnen brengen wat de grootste noden, de struikelblokken en de mogelijke hulpmiddelen zijn. Daarnaast is het uitwisselen van ervaringen zeer waardevol.
Enkele punten die nu al duidelijk zijn geworden:
- de meeste deelnemers kregen hun diagnose na hun 50ste
- vaak doorliepen ze al een leven van struikelen en ploeteren
- vaak was een depressie, burnout of iets dergelijks de aanzet voor een diagnostisch traject
- er is nood aan verduidelijking en informatie omtrent het autisme, ook bij het netwerk rond hen
- de deelnemers ervaren de gespreksmomenten als helpend en steunend
Deelname aan een gespreksmoment kan eenmalig of vaker.
Verslag 55+ van 23/04/2024
Bij ons laatste gespreksmoment kwamen volgende punten naar voor:
- Wij bestaan! En met veel meer dan men denkt, ook al ziet men ons niet in de media.
- We voelen ons vaak buitenstaanders
- Er is vaak geen begrip/respect voor ons anderszijn, daarom is er meer kennis nodig over autisme, ook het autisme bij mensen op latere leeftijd
- Er is een enorme druk van ‘het systeem’ om gewoon te gaan werken zolang je nog niet op pensioen bent
- Alles draait rond het economisch belang, te weinig aandacht voor welzijn
We wisselden gedachten uit rond het thema ‘Waar droom je (nog) van?’
- Er kan veel, maar vaak is een aanpassing nodig
- Zo lang mogelijk, zoveel mogelijk, zo zelfstandig mogelijk kunnen blijven doen waar ik me goed bij voel
- Vrijwilligerswerk (in heel veel vormen) is voor velen een verrijking, het geeft voldoening iets te kunnen doen voor de medemens (maar ook daar
moeten we in ons enthousiasme onze grenzen blijven bewaken!) - De vraag is niet wat niet meer kan, maar wat WEL kan, en op welke manier
- Van dag tot dag bekijken hoe ik rustig en content kan zijn
- Ik probeer te ZIJN in het moment, op mezelf
De praatgroep is voor de deelnemers heel waardevol, en men verkiest een groep met enkel personen met (een sterk vermoeden van) autisme. Toch blijft
het nuttig af en toe de deur open te zetten voor het netwerk rond de personen met autisme, zo kunnen we van elkaar leren.
Er is vraag naar een soort basiscursus rond autisme, maar dan toegespitst op volwassenen.
Volgend gespreksmoment voor de 55-plussers met autisme is op 28 mei, van 19u tot 21u.
Denk alvast na over de vraag: zeg ik het, of zeg ik het niet?
Verslag 55+ van 28/05/2024
We hadden aangekondigd dat we deze keer zouden van gedachten wisselen rond het thema: ‘zeg ik het of zeg ik het niet?’
Eens de diagnose van autisme werd gesteld, hoe ga je daar dan mee om? Zeg je het aan de mensen in je omgeving? Waarom wel of waarom net niet? Aan wie zeg je het? Hoe vertel je erover?...
Deze gedachten kwamen van de groep deelnemers:
- Neem je tijd!
- Verwerk je diagnose eerst voor jezelf, beslis rustig wat je er mee doet
- Zolang je je diagnose niet deelt, blijf je vaak copinggedrag vasthouden om te kunnen deelnemen aan de wereld rondom jou. Dat is vaak heel lastig en zo slopend, dat het niet vol te houden is
- Sommige deelnemers vertellen erover aan de mensen die ze kiezen, en niet aan iedereen
- De term ‘autisme’ hoeft niet altijd gezegd te worden, je kan ook bijvoorbeeld zeggen dat je slecht tegen drukte kan, of liever apart in een ruimte je werk doet
- Sommigen worstelen lang met het al of niet meedelen van de diagnose maar hakken de knoop dan door en voelen zich daar beter bij
- Wie het wel zegt kan daardoor makkelijker verklaren waarom ze bijvoorbeeld op een bepaald moment verdwijnen uit het gezelschap, en dat voelt dan comfortabeler om het te doen indien nodig
- Er is best wel wat koudwatervrees, soms krijg je inderdaad ook spijtige reacties, men probeert zich daartegen te wapenen en scenario’s te bedenken van hoe je dan kan reageren
- Humor kan helpen om over je autisme te praten
Verder werden er ook tips uitgewisseld om zicht te krijgen op (je eigen) autisme:
- op participate-autisme.be vind je een tool (de Atlas) om een soort inventaris te maken van hoe autisme er bij jou uitziet
- Door verhalen te lezen/beluisteren van personen met autisme kan je veel herkennen. Je vindt die verhalen bijvoorbeeld op de website van VVA, of op participate-autisme.be of bij tistje.com (blog van een persoon met autisme, die heel veel aspecten van autisme belicht, boeken bespreekt etc)
- op han.nl/projecten/2022/sociaal-perspectief-van-en-voor-ouderenmet-autisme/ kan je gesprekskaarten bestellen, die een hulp kunnen zijn
om het gesprek rond (je) autisme te voeren - Er zijn ook veel boeken waarin iemand met autisme ervaringen deelt. Voor de groep 55-plussers is dit een greep uit het aanbod:
Oude dame met autisme - Marjolijn Schreiver
Gelukkig, ik ben gewoon autist - Ferrian Jonker
We danken alle deelnemers die de voorbije maanden hun stem lieten horen!
We hopen jullie in het najaar terug te zien (houd de website van VVA in het oog voor de data!) en wensen jullie ondertussen een serene zomer!
Nog even wijzen op de mogelijkheid om via magazine@autismevlaanderen.be een vraag of voorstel voor een activiteit in te sturen. In het magazine kan je vraag gedeeld worden, zo kan je eventueel met andere mensen in contact komen op de voor jou gewenste manier.
Zo ontstond er reeds een praat- en fietsgroepje van enkele mensen die elkaar tijdens de gespreksmomenten leerden kennen. Ook ontstond er een online babbelgroep voor 55-plussers met autisme.
