Als een zalm stroomopwaarts zwemmen
Daan
Mijn diagnose liet lang op zich wachten. Als kind leerde ik al vroeg onderdrukken en maskeren. Tijdens mijn opleiding orthopedagogie kwam ik wel met autisme in aanraking, maar het kwartje viel niet, omdat ik mezelf niet herkende in de omschrijving. Dat bewijst hoe divers autisme eruit kan zien.
Voor mij zijn de kenmerken van autisme vooral kwaliteiten die zowel positief als negatief kunnen bijdragen tot ons functioneren en in relatie tot de wereld. Of ze tot uiting mogen komen hangt voor een groot deel af van de omgeving.
Een vis die uitblinkt in zwemmen maar dagelijks te horen krijgt wat voor een slechte klimmer hij is, moet aan onmogelijke verwachtingen voldoen en krijgt niet de kans om te schitteren. De kleur die we aan ons leven (mogen) geven hangt dus af van wie er kijkt en welke potloden we krijgen.
Pas rond mijn 38ste, tijdens een zware herstelperiode van een breakdown, kreeg ik alle kleurpotloden. Toen kwam ik te weten dat ik eigenlijk een vis was, die voortdurend over zijn grenzen was gegaan in vergeefse pogingen om te klimmen.
Ik leerde mezelf piano spelen opdat ik klanken zou kunnen voortbrengen om indrukken en emoties te verwerken
Toch was ik er voordien met mijn beperkt arsenaal aan potloden al in geslaagd om kleur geven aan mijn leven en dat van anderen.
Ik leerde mezelf piano spelen opdat ik klanken zou kunnen voortbrengen om indrukken en emoties te verwerken. De piano beneemt een centrale plaats in ons huis. Onlangs is mijn tienerzoon spontaan begonnen zichzelf het instrument aan te leren. Dat doet me wel wat.
Omdat relaties met mensen me zo verwarden, haalde ik als tiener wekelijks boeken over psychologie uit de bibliotheek. Door de inzichten in relaties en communicatie, wist ik mezelf redelijk lang staande te houden in een wereld die naar NT-normen is ingericht.
Schrijven ervaar ik als minder stresserend dan spreken. Op een gegeven moment legde ik me erop toe: voornamelijk poëzie, kortverhalen en copy. Mijn dichtbundel is in 2012 uitgegeven, daar was ik best fier op. Als lezers hun innerlijke wereld herkennen in mijn teksten, voel ik me verbonden en blij dat ik iets voor iemand anders kan betekenen.
Een kenmerk van autisme is gebrek aan inleving. Men vereenzelvigt dat vaak met empathie, maar dat klopt niet. Bij heel wat lotgenoten zie ik namelijk net als bij mij, juist een overdaad aan empathie. Ik kan emoties van anderen maar moeilijk loskoppelen van de mijne. Dat kan ook tof zijn als ik plaatsvervangend plezier kan beleven en zo beter het gemis kan opvangen door mijn beperkingen.
Vier jaar na mijn breakdown heb ik vanuit mijn speciale interesse (botanische wetenschap) een geheel nieuwe freelance job gecreëerd. Ik geef via www.deplantenbutler.be professioneel advies aan huis en in workshops over verzorging van kamerplanten. Dit doe ik binnen het kader van progressieve tewerkstelling zodat ik de werkdruk kan aanpassen aan mijn draagkracht. Al zeg ik het zelf: dat heb ik toch maar goed uitgedokterd.
Al klim ik niet als een landdier, ik zwem als een zalm stroomopwaarts en geraak zo ook wel op mijn bestemming
