Mauro maakt zijn dromen waar
Dominique
Natuurlijk zou ik een opsomming kunnen maken van momenten waarop Mauro ons (ik betrek de tekst voor het gemak op heel ons gezin) verbaasd, verrast, geërgerd, verblijd heeft. Ik zou kunnen aanhalen wanneer hij ons onze eigen inzichten in vraag deed stellen door zijn soms ongewone maar logische kijk op de dingen. Ik zou u makkelijk aan het schaterlachen kunnen brengen met zijn eigenzinnige vorm van humor, al dan niet gewild. Of u ontroeren met enkele van zijn oprecht diepzinnige bepeinzingen, of zorgen.
Maar als ik me die momenten voor de geest haal, zie ik vooral de ontwikkeling die Mauro heeft doorgemaakt. Hoe hij zoals elk kind telkens stappen vooruit gezet heeft en de jonge kerel is geworden die hij nu is. En stilaan de volwassen man aan het worden is die hij zal zijn. Het is een evolutie die alle kinderen doormaken, onze Mauro’s broer Quintus en zus Victoria. En zoals bij alle kinderen, weet je als ouder niet waar het zal eindigen. Alleen komen er bij een kind met autisme nog wat meer vragen en bezorgdheden bij.
Op zijn eigen manier en op zijn eigen tempo maakt Mauro al zijn dromen waar. Met de hulp van iedereen die hij op zijn pad ontmoet, op school, in het verenigingsleven, in de familie,… Maar ook dankzij zichzelf
Meer nog dan het moment waarop we de diagnose kregen (wat een lelijk woord voor autisme is dat nog altijd), zal mij de beslissing bijblijven om Mauro naar het buitengewoon onderwijs te sturen. Het was de beste beslissing die we ooit hebben genomen. Die beslissing betekende voor ons de aanvaarding dat we vanaf dan Mauro’s grenzen zouden ontdekken maar we stelden ons ook de uitdaging om die grenzen zo ver mogelijk te leggen. We zouden zijn autisme zo weinig mogelijk een beperking laten zijn (nog zo’n gruwelijk woord).
Veel van wat we sinds die beslissing nooit hadden durven verwachten, heeft Mauro waargemaakt. Zou hij ooit kunnen lezen? Check! Rekenen? Check! Vriendschappen sluiten? Check! Er hobby’s op nahouden? Check! Op zijn eigen manier en op zijn eigen tempo maakt Mauro al zijn dromen waar. Met de hulp van iedereen die hij op zijn pad ontmoet, op school, in het verenigingsleven, in de familie,… Maar ook dankzij zichzelf, want Mauro is een echte strever (en dat is positief)!
En dat autisme dan? Ja, soms slaat de slinger wel eens door en dreigen sommige van zijn fascinaties obsessies te worden. Desnoods sturen we dan even bij en temperen we dat een beetje. Maar even goed valt onze mond open als Mauro tijdens het middagmaal uit het niets begint te vertellen over hoe de hersenen van mensen met autisme werken op basis van wetenschappelijke artikels die hij daarover op het internet gelezen heeft. En dan heb ik het niet over papegaaienwerk: hij snapt echt waarover hij het heeft en kan het ook uitleggen.
Hoe Mauro’s toekomst eruit ziet, weten we uiteraard niet. Hij zal ons nog wel verbazen met volgende stappen in zijn ontwikkeling. De weg die hij afgelegd heeft, is al indrukwekkend. Toen hij nog een peuter was, maakte ik me zorgen of we ooit met hem zouden kunnen communiceren, laat staan dat we zouden weten wat er in zijn hoofd omgaat. En kijk nu…
Het mooiste wat ik Mauro ooit heb horen zeggen, was voor de camera van VTM voor een reportage. “Zonder mijn autisme zou ik mezelf niet zijn.” Waarmee hij niet alleen aantoonde dat hij (terecht) tevreden is met wie hij is, maar vooral van een zelfkennis getuigt waar veel (volwassen) mensen een voorbeeld aan kunnen nemen.
Trotse papa
