Oneindige tederheid voor dat kleine wezentje
Hilde
Onze kleinkinderen, onze rijkdom, allemaal apart en uniek. Wat sluit jij dat rijtje perfect af J., onze jongste, ons specialleke, uitgesproken vandaag 2 april vier jaar geworden.
De gedachte alleen al aan hem vertedert me altijd opnieuw. Hoe dat komt? Omdat hij ànders is, zo authentiek, zo mysterieus vooral. Wat schuilt er achter die uitdagende blik van die kleine deugniet? Wat willen die aanlokkelijke pretoogjes mij vertellen? Ik bespeur wijsheid, vastberadenheid, deugnieterij...
J. heeft een manier ontwikkeld om te communiceren via een systeem van lichaamstaal.
Woordeloos loodst hij je mee naar zijn doelwit. Hij drukt zich perfect uit op zijn eigen, unieke manier, dankbaar als je zijn vraag beantwoordt, een duidelijke nee als je ernaast schiet.
Een unieke ervaring! Geen discussie, geen gezaag, de vraag is duidelijk, hij verwacht een duidelijk antwoord. Geen woorden kunnen dit evenaren.
Op die momenten bekruipt er mij een gevoel van oneindige tederheid voor dat kleine wezentje dat zonder woorden de grote wereld trotseert.
En toch...J. bezit de mogelijkheid om de dingen te benoemen door woorden te imiteren. Dank zij aangepaste scholing en therapeutische begeleiding en de voortdurende inzet van zijn mama en papa maakt hij duidelijk vorderingen. Bij het bladeren in een boek en het zien van een film benoemt hij nu ook spontaan de dingen die hem opvallen, die hem boeien. Hoopvol! Ooit zal hij spreken, we blijven erin geloven.
Woordeloos loodst hij je mee naar zijn doelwit
Wat J. nog bijzonder maakt, is de manier waarop hij omgaat met de digitale wereld, zij het de pc, de tablet, TV of telefoon... maakt niet uit, hij vindt er probleemloos zijn weg. Er staat hem nog een boeiende wereld te wachten.
J. leeft zijn eigen leventje, maakt keuzes, geeft duidelijk aan wat hem interesseert, behoedzaam voor de storende elementen eigen aan autisme. En daarbij maken wij, de mensen die hem omringen, deel uit van dat wereldje, hij laat ons toe en hoe verschillend zijn belevingswereld ook is, we beleven met zijn allen veel liefde en vreugde aan onze lieve schat.
J. is ook verzot op de natuur, buiten leeft hij zich uit, geboeid wijzend naar de vogels, zich verschuilend achter de bomen. Daar voelt hij zich op zijn plaats, dit werkt bevrijdend. Gezelschap van vriendjes vindt hij dan fijn hoewel het meestal niet lang duurt eer zijn speelgenootjes merken dat hij ànders is.
J. is een lief, schattig, goedlachs kereltje, ondeugend, altijd gereed om je uit te dagen, je in zijn spel te betrekken. Onbewust daagt hij je uit tot meer, tot diepere gedachten die me af en toe triest maken. Omdat dit klein, dapper ventje nog veel zal moeten knokken om er te geraken in zijn leven, dat hij ook altijd geconfronteerd zal worden met zijn beperkingen om zijn doelen waar te maken. Maar laten we dag na dag genieten van dit kleine wonder in zijn volle ontwikkeling er rotsvast van overtuigd dat hij op zijn speciale manier zijn weg zal vinden.
Dankbare en trotse moeke
