Dicht bij mijn ware aard
Hilde
Het is nu 5 jaar geleden dat ik de diagnose autisme kreeg. Op mijn 40ste... Tijdens die 5 jaar is er een hele omslag gebeurd in mijn leven in de goede zin.
Na jarenlange angstig leven, met episodes van depressie, kan ik nu zeggen dat ik me gelukkig voel. Ik heb mezelf leren kennen met alles erop en eraan: Mijn gevoeligheden die ook een schat van prachtige sensitiviteit in zich dragen... Muzikaliteit, verwondering om kleine dingen, speelsheid die ik kan ervaren in het alleen zijn, creativiteit, de natuur die tot me spreekt, enz...
Ik ben waar ik nu ben door intensief mijn weg te volgen, een spiritueel pad dat me erg ondersteunt in het mezelf leren zijn.
Ik leef een drietal jaren nu in mijn houten pipowagen in de natuur. Eerder afgezonderd van de wereld omdat ik dat nodig had om tot mezelf te komen en de kracht en de vreugde te leren kennen die mijn natuur is. Hiervoor heb ik veel alleen-tijd nodig... Door intensief mijn weg te volgen en een spiritueel pad te volgen dat me erg ondersteunt in het mezelf leren zijn (cursus in wonderen), ben ik waar ik nu ben. Dichtbij mijn ware aard... Ik merk dat ik van hieruit verbinding kan maken met de buitenwereld... Steeds beter en beter... Iets opent in mij... Waardoor ik af en toe mensen kan toelaten in mijn leven... Vaak niet lang en ook nog niet veel... Het zijn maar enkelingen die vaak ook wel mensen blijken te zijn met autisme...
Mijn dag tijd is ingedeeld in een structuur waar spiritualiteit( lezen en mediteren) , authentiek zingen (Songdance) en dansen centraal staan. Ook lekker en gezond koken en zorgen voor mijn basisbehoeften zijn belangrijk voor mij. Het aanhouden van deze structuur helpt me enorm. Wanneer ik iets oversla, merk ik dat ik van slag ben. Maar er is niets mis met structuur... Het is iets moois als het helpt...
Het online aanbod van cursussen vind ik heerlijk. Ik hoef niet in groep te gaan of me te verplaatsen. Dat geeft vele mogelijkheden...
Ik voel me dankbaar om wie ik ben...meer en meer...
