Durf jezelf te zijn
Laure
Een tijdje geleden verzuchtte ik dat ik het leven vaak maar moeilijk aankan en weinig lijk te kunnen bijdragen voor anderen. Daarop kreeg ik volgende mooie opmerking terug: “Je bent tenminste geen grijze muis. Die zijn er al genoeg”. Dat is me bijgebleven. Wat fijn om te horen dat mijn anders-zijn net waardevol, verfrissend en kleurrijk kan zijn.
Soms voel ik me tot last, bedenk ik me dat ik veel meer zorg nodig heb dan ik ooit kan teruggeven. Nu eens lig ik hopeloos met mezelf in de knoop, ben ik een en al verwarring en komt er niets uit mijn handen. Dan weer heb ik nergens de energie voor, uitgeput en overprikkeld, omvergewaaid door een briesje aan prikkels of een storm aan gedachten. Of ik autisme nu zie als een anders-zijn of als een stoornis, in een drukke, veeleisende en snel veranderende samenleving als de onze is het behoorlijk lastig om je plekje te vinden, het hoofd boven water te houden en enig zelfvertrouwen te bewaren.
Nu besef ik dat ik anders mag zijn, dat dat niet alleen oke is, maar zelfs heel waardevol
Ooit vroeg ik me vertwijfeld af wat mijn vrienden in me zagen, wat ik anderen te bieden had. Ik vond mezelf te stil, doorgaans ook niet in staat enige raad aan te reiken voor hun problemen. Mijn warhoofd durft ook al eens volkomen te vergeten wat iemand me toevertrouwt. Veel praktische vaardigheden om een ander uit de nood te helpen bezit ik niet. Ik laat zelden zelf van me horen en kom vervolgens allicht te laat als je met me afspreekt. Op organisatorisch vlak ben ik ook al reddeloos verloren. Maar dan bedenk ik me dat ik onbevangen kan luisteren, met oprechte interesse en met mijn volle aandacht, zonder je te onderbreken en zonder ongewild adviezen op te dringen. Dat ik klaar sta om te helpen waar ik kan. En als je me ergens mee naartoe vraagt, zal ik vaak dolenthousiast en blij met je mee gaan. Bovendien laat ik je vrij om te plannen wat en hoe.
Nu ik weet dat ik autistisch ben, besef ik dat ik was als een vis die probeert mee te draven met de hertjes in het bos, terwijl ik veel liever in het water zwem in het stroompje erlangs. Ik was bang er niet bij te horen, had schrik dat wat ik deed of zei niet oke zou zijn, dat wie ik was en wat ik kon, wat ik deed, ondanks al mijn inspanningen niet genoeg was. Nu besef ik dat ik anders mag zijn, dat dat niet alleen oke is, maar zelfs heel waardevol. Dus laat je angsten los, je verwachtingen, het idee de verwachtingen van de ander te moeten inlossen, dat je zo of zo moet zijn en dit of dat moet doen om de moeite waard te zijn. Je bent waardevol zoals je bent, gewoon omdat je er bent. Durf jezelf te zijn, durf je eigenheid omarmen, durf te gaan voor wat je hart je ingeeft, durf kwetsbaar zijn, durf blij zijn, durf dromen, durf voluit te leven. Wees trots als het kleurige diertje dat je bent, als een rode vos, een groene kikker of een paarse kameel.
