mijn allerliefste jongen
Oma Mieke
je was een flinke baby
a King's wish voor je mama en papa:
een dochter én een zoon.
je weende vaak.
we wisten nooit goed waarom.
soms brulde je een halve nacht.
op de één of andere manier werd je altijd rustiger als iemand dicht bij je was,
letterlijk: met een warme hand over je oogjes, je hoofdje…
het was niet makkelijk, maar je lach tijdens de dag maakte álles goed.
je groeide snel: een hele mooie, gezonde jongen.
we merkten op dat je niet zo goed reageerde als we je aanspraken, we kregen moeilijk oogcontact, je luisterde niet als we jou iets vroegen of je naam noemden.
misschien hoorde je niet goed - zo dachten we…
als er bezoek kwam werd je volledig onhandelbaar: brullen, stampen, bijten zelfs…
ergens gaan waar wat volk bijéén was,
een tearoom binnenstappen voor een pannenkoek,
een drukke speeltuin of circustent,
een bezoek aan een kinderboerderij,
onmogelijk…
maar: gingen we naar het strand, de duinen of het bos dan straalde je, dan spatte het geluk van je af!
beetje bij beetje viel de puzzel in elkaar, we beseften dat je "ánders" was.
we durfden het woord niet uitspreken "AUTISTISCH"
Papa kon jou snel laten testen:
onze vermoedens werden bevestigd…
het bleek lang wachten op een vrije plaats voor aangepaste begeleiding.
mama paste haar werk aan, zodat ze er méér voor je kon zijn
en ondertussen zaten wij met 1000 vragen:
mogen wij jou straffen als je niet luistert?
moeten wij je verplichten mensen te zien of moeten we voor jou een prikkelvrije bubbel creëren?
je bent (vandaag!) 4: zal je ooit kunnen praten?
hoe maken we je zindelijk?
1000 vragen
1000 rare blikken:
- "onhandelbaar kind"
- "moest het de mijne zijn "
- "daar mankeert iets aan"
de therapie doet je heel veel deugd.
en we beginnen onze weg te vinden: de VVA helpt ons daarbij…
jij leert mij dat niéts vanzelfsprekend is: elk stapje dat jij zet zou ik het liefst in de gazet zetten
ik ben een gelukzak, een ongelooflijke gelukzak:
ik mag jouw oma zijn.
élke knuffel die je mij geeft is er één van zilver en goud.
je laat mij, je opa, je nonkels en tantes, je lieve Peter toe in jouw cocon.
jij hebt mij geleerd meer tijd te maken voor "stilte" en énkel stilte
je hebt mij verplicht álles wat ik dacht over opvoeding opzij te zetten en mij te begeven in jouw bijzondere wereld
jij leert mij dat niéts vanzelfsprekend is: elk stapje dat jij zet zou ik het liefst in de gazet zetten
en het is waar: het is zwaar, het is zoeken en er zijn geen pasklare antwoorden…maar als jij gelukkig bent, dan ben ik dat twee maal zoveel.
en dáár ben ik jou zó dankbaar voor, mijn allerliefste kleine prins...
oma
