Ik ben iemands lichtje
Sam
Bij de vraag hoe ik kleur geef aan mijn leven of dat van anderen, denk ik meteen aan licht, en dan vooral een licht werpen of iemands lichtje zijn. Zo geef ik wel eens kleur aan iemands leven door de vele feitelijke informatie in mijn hoofd, mijn eerlijkheid in gevoelens vanuit mijn onderbuik, mijn manier van dimmen (denken in mogelijkheden), de alternatieven die ik steeds maar blijf verzinnen, mijn realisme op vlak van onmogelijkheden, en onverwachte invalshoeken die ik vind. In het verlengde daarvan maakt vele, soms onverwachte kanten van een thema of een persoon ontdekken, maar ook genieten van details en plotse lichtschakeringen het leven de moeite waard.
Authentiek zijn is voor mij vooral een constante evenwichtsoefening, tussen mezelf zijn en geïsoleerd raken door misverstanden
In de samenleving waarin ik leef, vind ik het niet zo eenvoudig ‘authentiek’ te zijn, in de zin van ‘gelijk aan het origineel’, echt en betrouwbaar, zonder anderen te kwetsen of negatieve gevoelens te geven. Zo probeer ik eerlijk te zijn maar ook een goede vriend of persoon te zijn in de nabijheid van mensen die ik graag heb, zonder daarbij hun neus op hun fouten te wrijven. Wat mij authentiek maakt is ook mijn enthousiasme voor dingen waar ik goed in ben, wanneer ik die mag delen met anderen. Authentiek zijn is voor mij zowel als kleur geven vooral een constante evenwichtsoefening, tussen mezelf zijn en geïsoleerd raken door misverstanden, tussen enthousiasme en pedant overkomen en tussen teleurgesteld en uitzinnig blij mensen geholpen te kunnen hebben.
